2019 წელს კომუნიკაციის ავტორებს დაეხმარნენ საჩივრის მომზადებაში. შემდგომში, საჩივარი საქართველოს ეცნობოდა.
როგორც მოსაზრებების ტექსტიდან ჩანს, ავტორები, სხვა საკითხებთან ერთად, აცხადებდნენ მე-2 მუხლის (პუნქტი "ბ") კონვენციების დარღვევას. ისინი ამტკიცებდნენ, რომ კანონი ოჯახში ძალადობის აღკვეთის, ოჯახში ძალადობის მსხვერპლთა დაცვისა და დახმარების შესახებ 2006 წელს არ მოიცავდა ქალთა მიმართ ძალადობას გაფართოებული ოჯახის წევრების მიერ იმ პერიოდში, როდესაც დ.სცემეს და გარდაიცვალა. ავტორები ასევე აცხადებდნენ კონვენციის მე-2 მუხლის "გ" და "ე" პუნქტების დარღვევას, ვინაიდან სახელმწიფო მხარის სამართალდამცავმა ორგანოებმა არ მიიღეს გონივრული ზომები ქალბატონი დ. - ს დასაცავად. ავტორები ასევე აცხადებდნენ კონვენციის მე-2 მუხლის "გ" და "ე" პუნქტების დარღვევას, რაც გულისხმობდა იმას, რომ გამოძიება, დევნა და იმ პირთა დასჯა, ვინც დ.ს სცემა, არ განხორციელებულა.
კომიტეტის იურიდიული პოზიციები: კომიტეტი იხსენებს თავის ზოგად რეკომენდაციას No19, რომელშიც იგი განიხილავს, შეიძლება თუ არა მონაწილე სახელმწიფოები პასუხისმგებლები იყვნენ არასახელმწიფო აქტორების ქცევაზე და აღნიშნავს, რომ "კონვენციის დებულებების მნიშვნელობის დისკრიმინაცია არ შემოიფარგლება მხოლოდ მთავრობების მიერ ან მათი სახელით განხორციელებული ქმედებებით" და რომ "ზოგადი საერთაშორისო სამართლისა და ადამიანის უფლებათა დაცვის კონკრეტული აქტების თანახმად, სახელმწიფოები ასევე შეიძლება პასუხისმგებლები იყვნენ კერძო პირების ქმედებებზე., თუ ისინი არ მიიღებენ შესაბამის ზომებს უფლებების დარღვევის თავიდან ასაცილებლად ან ძალადობის აქტების გამოსაძიებლად და პასუხისმგებელი პირების დასასჯელად, ასევე დაზარალებულთათვის კომპენსაციის უზრუნველსაყოფად" (მოსაზრებების 7.2 პუნქტი).
კომიტეტი იხსენებს, რომ კონვენციის მე-2 მუხლით გათვალისწინებული სახელმწიფო მხარეთა ძირითადი ვალდებულებების შესახებ No28 (2010) ზოგადი რეკომენდაციის შესაბამისად, სახელმწიფო მხარეები ვალდებულნი არიან განახორციელონ სათანადო პასუხისმგებლობა გენდერული ძალადობის მსგავსი ქმედებების თავიდან ასაცილებლად, გამოძიებისთვის, დევნისთვის და დაისაჯონ მათ კომისიაზე პასუხისმგებელი პირები (მე-19 პუნქტი). თუ ქალთა დისკრიმინაცია გულისხმობს ადამიანის სხვა უფლებების დარღვევას, კერძოდ, სიცოცხლის უფლებას და ფიზიკურ მთლიანობას, მაგალითად, ოჯახში და ძალადობის სხვა ფორმებში, მაშინ სახელმწიფოები ვალდებულნი არიან დაიწყონ სისხლის სამართლის საქმე, მიიყვანონ დამნაშავე(ები) მართლმსაჯულების წინაშე და დააწესონ შესაბამისი სისხლის სამართლის ჯარიმები (პუნქტი 34). კომიტეტი ასევე მიიჩნევს, რომ ასეთი დანაშაულებისთვის დაუსჯელობა მნიშვნელოვნად უწყობს ხელს საზოგადოებაში ხელსაყრელი დამოკიდებულების ჩამოყალიბებას ქალთა მიმართ გენდერული ძალადობის ყველაზე ექსტრემალური ფორმების მიმართ, რაც ნოყიერ ნიადაგს ქმნის ასეთი ქმედებების შემდგომი ჩადენისათვის (აზრის 7.3 პუნქტი).
ქალთა დისკრიმინაცია სქესისა და სქესის საფუძველზე განუყოფლად არის დაკავშირებული ქალთა სტატუსზე მოქმედ სხვა ფაქტორებთან, მათ შორის ეთნიკურობასთან (მოსაზრების 7.5 პუნქტი).
კომიტეტის შეფასება საქმის ფაქტობრივი გარემოებების შესახებ: მან გაითვალისწინა სახელმწიფო მხარის მტკიცება, რომ მისმა სამართალდამცავმა ორგანოებმა არ იცოდნენ დ. - ს ნათესავების შეთქმულების შესახებ მის წინააღმდეგ, მაგრამ მიუხედავად ამისა, 2014 წლის 16 სექტემბერს ისინი წაიყვანეს სოფლის უფროსის სახლში, საიდანაც დედასთან საუბრის შემდეგ, იგი მშობლების სახლში დაბრუნდა წერილობით ნათქვამი პირობით, რომ არავინ შეურაცხყოფს მას იქ. პოლიცია ასევე მოვიდა მისი მდგომარეობის შესამოწმებლად. კომიტეტმა აღნიშნა, რომ საქმის ფაილის მიხედვით, დ. - ს დედამ თავის ჩვენებაში მიუთითა, რომ სოფლის ხელმძღვანელს დ. - ს კითხვა არ უთარგმნია. პოლიციას იმის შესახებ, თუ რატომ არ დააკავეს ისინი, ვინც სცემეს. გარდა ამისა, სოფლის ხელმძღვანელმა დაადასტურა, რომ დ. - მ უთხრა, რომ მისმა ნათესავებმა ურჩიეს ვირთხის შხამი და თვითმკვლელობა. მან სთხოვა, რომ ნათესავების სახლიდან წაეყვანა, რათა არ მოეკლა. როდესაც ის სახლში მიიყვანეს, მასსა და დედას შორის "დიდი ჩხუბი" მოხდა. შემდეგ ხელმძღვანელმა პოლიციას დაავალა დ. ნათესავებს დაებრუნებინათ იმ პირობით, რომ მას არავინ შეეხებოდა, რადგან ამ ნათესავებმა მას დაურეკეს. კომიტეტმა მიიჩნია, რომ ეს ფაქტები მიუთითებდა, რომ დ. მას უკიდურესი საფრთხე ემუქრებოდა, რაც ხელისუფლების გადაწყვეტილების გამო გაგრძელდა, რომ იგი ნათესავებს დაებრუნებინა, რომლებმაც, როგორც ცნობილია, წინა ღამით თვითმკვლელობა უთხრეს... ამრიგად, კომიტეტმა მიიჩნია, რომ სახელმწიფო მხარის ხელისუფლებამ ვერ უზრუნველყო დ. - ს ეფექტური დაცვა სქესის საფუძველზე დისკრიმინაციისგან და მიიღო ყველა საჭირო ზომა ასეთი დისკრიმინაციის აღმოსაფხვრელად. მან სინანულით აღნიშნა, რომ სახელმწიფო პარტიის ხელისუფლება "პატივის" დაცვის მოსაზრებებიდან გამომდინარეობდა და მიიჩნია, რომ მათ ვერ შეძლეს მისი სიცოცხლის უფლების დაცვა (მოსაზრების 7.4 პუნქტი).
კომიტეტმა აღნიშნა ავტორთა ბრალდება კონვენციის მე -2 მუხლის "ბ", "გ" და "ე" პუნქტების დარღვევის შესახებ იმ მოტივით, რომ სახელმწიფო მხარემ ვერ შეძლო გამოძიება, დევნა და დასჯა დ. - ს ცემისა და სიკვდილისთვის პასუხისმგებელი პირები. მან ასევე აღნიშნა სახელმწიფო მხარის კომენტარი საქმის სირთულეზე და სასამართლო სამედიცინო ექსპერტიზის ჩატარებაზე უარის თქმის მიზეზებზე. კომიტეტმა მიიჩნია, რომ სახელმწიფო მხარის მითითება რამდენიმე პირის ჩართულობაზე ვერ ამართლებდა ასეთ ხანგრძლივ გამოძიებას, განსაკუთრებით იმის გათვალისწინებით, რომ მონაწილე პირების ვინაობა არასდროს იყო სადავო. კომიტეტმა აღნიშნა, რომ საქმის ფაილის თარგმნის აუცილებლობა არ შეიძლება ჩაითვალოს საბაბად იმისა, რომ გამოძიება ექვს წელზე მეტი ხნის განმავლობაში მიმდინარეობდა. კომიტეტმა ასევე აღნიშნა, რომ დ. - ს გარდაცვალების შემდეგ ხელისუფლებამ გადაწყვიტა არ ჩაეტარებინა სასამართლო ექსპერტიზა მისი ნათესავების წინააღმდეგობის გამო, რომლებმაც, როგორც იცოდნენ, უთხრეს თვითმკვლელობა. კომიტეტმა აღნიშნა, რომ სახელმწიფო მხარე არ დავობს, რომ 2006 წლის ოჯახში ძალადობის აღკვეთის, ოჯახში ძალადობის მსხვერპლთა დაცვისა და დახმარების შესახებ კანონი არ ფარავდა ქალთა მიმართ ძალადობას გაფართოებული ოჯახის წევრების მიერ იმ პერიოდში, როდესაც დ.სცემეს და გარდაიცვალა. ასევე არ იყო სადავო, რომ არ არსებობდა საკანონმდებლო დებულება, რომელიც საშუალებას აძლევდა არ ჩატარებულიყო სასამართლო სამედიცინო ექსპერტიზა ასეთ საფუძველზე, ან ასეთი გამოკვლევის საჭიროება იმის დასადგენად, თუ როდის მიიღო დ. - მ სხეულის დაზიანებები-გარდაცვალებამდე ან გარდაცვალების დროს. ამ გარემოებების გათვალისწინებით და გაიხსენა მისი რეკომენდაცია სახელმწიფო მხარისთვის, უზრუნველყოს ქალთა მიმართ გენდერული ძალადობის შემთხვევების ეფექტური გამოძიება, სისხლისსამართლებრივი დევნა და დამნაშავეების დასჯა დანაშაულის სიმძიმის შესაბამისად და დაზარალებულთა ადეკვატური კომპენსაცია მიყენებული ზიანისთვის, კომიტეტმა მიიჩნია, რომ სახელმწიფო მხარის ხელისუფლებამ ვერ შეასრულა ვალდებულება გამოიძიოს და დაისაჯოს ის გარემოებები, რომლებიც პასუხისმგებელნი არიან იმ არასათანადო მოპყრობაზე, რომელსაც დ.დაექვემდებარა და მისი სიკვდილისთვის (აზრის 7.5 პუნქტი).
კომიტეტმა გაითვალისწინა ავტორების ბრალდება კონვენციის მე-2 "f" და მე-5 "a" მუხლების დარღვევის შესახებ და ზოგადი რეკომენდაციების no19 და No35 გათვალისწინებით. კომიტეტმა აღნიშნა, რომ სახელმწიფო პარტიას არ განუმარტავს, თუ როგორ დაეხმარა მიღებული ზომები დ. მან მიიჩნია, რომ დ.-ს არასათანადო მოპყრობა, მისი ნათესავების წინააღმდეგობის გამო გაკვეთის ჩატარებაზე უარის თქმა, რომელიც, როგორც ცნობილია, საფრთხეს უქმნიდა მას, პროკურორის მიერ მისი ქცევის "სამარცხვინოდ" კვალიფიკაცია და გამოძიების შეწყვეტის გადაწყვეტილება იმ დასკვნის საფუძველზე, რომ მან თავი მოიკლა "სამარცხვინო" ქცევისა და ღალატის გამო, დაადასტურა - დ. იყო მისი ეთნიკური და სტერეოტიპული დამოკიდებულების დისკრიმინაციის მსხვერპლი.
კომიტეტის დასკვნები: წარმოდგენილი ფაქტები მიუთითებდა დ. - ს უფლებების დარღვევაზე მე-2 მუხლებით "ბ" - "ვ" და მე-5 "ა", რომლებიც განხილულია კონვენციის მე-1 და მე-3 მუხლებთან ერთად, ზოგადი რეკომენდაციების მე-19 და მე-35 გათვალისწინებით.