ECHR dómur frá 16. mars 2017 um Olafsson gegn Íslandi (kvörtun nr. 58493/13).
Árið 2013 var umsækjandinn aðstoðaður við undirbúning kvörtunarinnar. Í kjölfarið var kvörtunin send til Íslands.
Í tilviki telst vel kvörtun gegn álagningu sektar um ritstjóri Internet vefgátt að birta ásakanir um barnaníð gagnvart manni sem er frambjóðandi í kosningunum. Málið var brot á kröfum 10. gr. Samningsins um vernd mannréttinda og grundvallarfrelsis.
Umhverfi um málið
Umsækjandi, sem var ritstjóri Internet vefgátt, hefur birt ásökunum sem gerðar eru af tveimur systrum, samkvæmt sem ættingi þeirra, sem var frambjóðandi í kosningunum, undir þeim til kynferðislegrar misnotkunar í æsku. Fjölskyldan byrjaði ásakanir gegn umsækjanda og baðst um að fjöldi yfirlýsingar sé ósatt. Hæstiréttur viðurkenndi yfirlýsingarnar sem sögðu að ættingjar væru sekir um misnotkun barna, ærumeiðandi og bauð umsækjanda að greiða bætur.
Í hefðbundnum málum kvartaði umsækjandi samkvæmt 10. gr. Samningsins um brot á rétti sínum til tjáningarfrelsis.
Málum laga
Um samræmi við 10. gr. Samningsins. Vandamálið um kynferðislegt ofbeldi gegn börnum er alvarlegt mál af almannahagsmunum. Sem frambjóðandi til alþingiskosningunum ætti að skoða sem ættingi einstaklings sem óhjákvæmilega og vitandi inn í kúlu opinberra upplýsinga og opna upp viðleitni þeirra til að fylgjast nánar með. Almenna krafan blaðamanna markvisst og formlega að fjarlægð sig frá efni tilvitnanir sem gætu brjóta eða vekja aðra einstaklinga eða dregur úr mannorð þeirra er ekki í samræmi við hlutverk fjölmiðla að veita upplýsingar um núverandi atburðum, skoðanir og hugmyndir. Hegning blaðamaður fyrir að aðstoða í að miðla yfirlýsingar einstaklings í viðtali myndi alvarlega minnka hlutverk fjölmiðla í umfjöllun um málefni sem varða hagsmuni almennings og ættu ekki að gilda í fjarveru sérstaklega sannfærandi ástæða til að gera það. Blaðamaður sem skrifaði greinina, að reyna að athuga hvort traust systur skilið, og hvort gjöld þeirra satt, með viðtölum nokkrum mönnum sem tengjast atburðum og ættingjar systur fengu tækifæri til að tjá sig um ásakanir. Við slíkar aðstæður í ljósi þess að kærandi var ritstjóri, ekki blaðamaður dómstóllinn talið að kærandi hafi starfað í góðri trú og veitt skrifa grein í samræmi við réttarfar venjulegrar blaðamennsku skyldu að sannreyna staðreyndir yfirlýsingar. Það var ljóst að umdeild yfirlýsingar komu frá systrum. Þeir skrifuðu áður bréf sem innihalda hluti af ásökunum og sendi það til ættingja þeirra, lögreglu og barnaverndarþjónustu. Þeir birtu þetta bréf og öll umdeild yfirlýsingar á eigin vefsvæði áður en greinar voru birtar af ritstjóra.
Systkini ættingja samkvæmt íslenskum lögum gæti byrjað ásakanir gegn systur, og það var vísbending um að hann vildi frekar hefja mál gegn umsækjanda einum. Þótt greiðsla, sem var safnað frá umsækjanda er ekki glæpamaður refsingu, og sú upphæð er ekki um alvarleg, í tengslum við mat á meðalhófi, án tillits til þess hvort beiting viðurlaga óverulegar, hafði verðmæti aðeins staðreynd að sú ákvörðun var tekin að því er varðar viðkomandi, jafnvel þótt slík ákvörðun væri borgaraleg í eðli sínu. Óviðeigandi takmörkun á tjáningarfrelsi leiddi í raun til þess að þessi umfjöllun um fjölmiðla væri flókið eða sagt upp.
ÁKVÖRÐUN
Í tilviki var brot á kröfum 10. gr. Samningsins (einróma samþykkt).
Bætur
Við beitingu 41. gr. Samningsins. Krafan um tjóni var ekki hækkuð.