Απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της 18ης Ιουλίου 2019 στην υπόθεση Τ.Ι. και άλλοι κατά Ελλάδας (καταγγελία αριθ. 40311/10).
Το 2010, οι υποψήφιοι βοήθησαν στην προετοιμασία της καταγγελίας. Στη συνέχεια, η καταγγελία κοινοποιήθηκε στην Ελλάδα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, εξετάστηκε επιτυχώς μια καταγγελία σχετικά με παραβίαση από τις αρχές της υποχρέωσης διεξαγωγής αποτελεσματικής έρευνας σχετικά με την έκδοση από τους εκπροσώπους του κράτους θεωρήσεων που επέτρεψαν την εμπορία ανθρώπων. Η υπόθεση περιείχε παραβίαση του άρθρου 4 της Σύμβασης για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών.
Περιπτώσεις της υπόθεσης
Οι αιτούντες, πολίτες της Ρωσικής Ομοσπονδίας, έλαβαν θεωρήσεις από το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Μόσχα. Σύμφωνα με αυτούς, οι προξενικοί αξιωματούχοι δωροδοτήθηκαν από Ρώσους διακινητές και τους χορήγησαν βίζες έτσι ώστε οι αιτούντες να μπορούν να έρθουν στην Ελλάδα για σεξουαλική δουλεία. Στα τέλη του 2003, οι αιτούντες αναγνωρίστηκαν ως θύματα εμπορίας ανθρώπων. Οι ελληνικές αρχές άνοιξαν δύο ποινικές υποθέσεις εναντίον προσώπων που εκμεταλλεύτηκαν άμεσα τους αιτούντες, καθώς και ποινικές υποθέσεις σχετικά με την έκδοση θεωρήσεων. Οι προσφεύγουσες υπογράμμισαν ορισμένες αδυναμίες των διαδικασιών αυτών καθώς και τη συνενοχή των προξενικών υπαλλήλων στη λειτουργία τους.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ
Όσον αφορά τη συμμόρφωση με το άρθρο 4 της Σύμβασης. Κατά την περίοδο που σχετίζεται με τις περιστάσεις της υπόθεσης, η εμπορία ανθρώπων με τη μορφή σεξουαλικής εκμετάλλευσης δεν ήταν ξεχωριστό έγκλημα. Δεδομένου ότι παρέχεται μικρότερη διάρκεια δίωξης για αδίκημα όπως η εμπορία προσώπων, το δικαστήριο διώξεων έκλεισε την ποινική δίκη κατά των δύο κατηγορουμένων σε σχέση με τη λήξη του καθεστώτος των περιορισμών. Κατά συνέπεια, η νομική ρύθμιση αυτής της παραγωγής ήταν αναποτελεσματική και ανεπαρκής τόσο για την τιμωρία των διακινητών όσο και για την αποτελεσματική πρόληψη της εμπορίας ανθρώπων.
Όσον αφορά τη διαδικασία χορήγησης θεωρήσεων, δεν ανοίχτηκε παρά εννέα μήνες μετά την υποβολή των σχετικών γεγονότων από τον εισαγγελέα που είναι επιφορτισμένος με την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων. Η Διεύθυνση Αστυνομικής Ασφάλειας απέστειλε τα αρχεία της υπόθεσης σε εξουσιοδοτημένο εισαγγελέα περίπου δύο χρόνια και επτά μήνες μετά την παραλαβή τους και η προκαταρκτική έρευνα διήρκεσε περισσότερα από τρία χρόνια. Φυσικά, η παρούσα υπόθεση υπήρξε κάποια δυσκολία, δεδομένου ότι ήταν απαραίτητο να αμφισβητηθεί ως μάρτυρας πολλά θύματα εμπορίας ανθρώπων. Παρόλα αυτά, η διάρκεια αυτής της διαδικασίας φαίνεται υπερβολική, επιπλέον, οδήγησε στη λήξη του καθεστώτος των περιορισμών για μέρος των εγκλημάτων που σχετίζονται με την πλαστογράφηση εγγράφων και τη χρήση τους.
Όσον αφορά το ζήτημα της συμμετοχής των προσφευγουσών στην επίμαχη διαδικασία, όλες οι προσπάθειες να τους παραπεμφθούν όλοι στο δικαστήριο, πλην ενός, για να καταθέσουν, ήταν ανεπιτυχείς, διότι οι αιτούντες δεν κατοικούσαν στις διευθύνσεις στις οποίες απεστάλησαν οι κλήσεις. Παρόλο που ο ανακριτής, ο οποίος προσπαθούσε να εντοπίσει τους αιτούντες, δεν ήταν αδρανής, τίποτε στον φάκελο δεν εξηγεί γιατί οι αιτούντες δεν αναζητήθηκαν στις διευθύνσεις που αναφέρονται στις αιτήσεις τους για να αναγνωριστούν ως πολιτικοί ενάγοντες.
Λαμβάνοντας ιδίως υπόψη τις διαθέσιμες πληροφορίες σχετικά με την εμπορία ανθρώπων στη Ρωσική Ομοσπονδία και την Ελλάδα κατά τη διάρκεια της περιόδου που αφορά τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης, καθώς και τη σοβαρότητα των κατηγοριών που υπέβαλαν οι αιτούντες και το γεγονός ότι κατηγόρησαν τους κρατικούς υπαλλήλους για πρόσωπα που εμπλέκονται σε σωματεμπορία , οι αρχές ήταν υποχρεωμένες να ενεργήσουν με ιδιαίτερο ζήλο για να διασφαλίσουν ότι οι αιτήσεις για θεωρήσεις εξετάστηκαν προσεκτικά πριν από την έκδοση τους και έτσι εξαλείφθηκαν τυχόν αμφιβολίες για την ειλικρίνεια κρατικών παρόχων.
Οι αρμόδιες αρχές δεν έδειξαν ζήλο στην παρούσα υπόθεση στο επίπεδο που απαιτεί το άρθρο 4 της σύμβασης και οι αιτούντες δεν είχαν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν στην υπόθεση στο βαθμό που απαιτείται από το άρθρο 4 της σύμβασης από την διαδικαστική και νομική της πτυχή.
ΨΗΦΙΣΜΑ
Στην περίπτωση αυτή υπήρξε παραβίαση των απαιτήσεων του άρθρου 4 της Σύμβασης (που εγκρίθηκε ομόφωνα).
ΠΛΗΡΩΜΗ
Κατ 'εφαρμογή του άρθρου 41 της Σύμβασης. Το Δικαστήριο απονέμει σε κάθε αιτούσα 15.000 ευρώ για ηθική βλάβη.