AİHM'nin 04 Nisan 2017 tarihli kararının "Tek Gida İş Sendikası" nın Türkiye aleyhine mesleki dernek davasıyla ilgili kararı "(şikayet no. 35009/05).
2005 yılında, başvuranlar şikâyetin hazırlanmasında yardımcı olmuştur. Daha sonra şikayet Türkiye'ye bildirildi.
Durumda, işçi sendikası olarak bir sendikayı tanımayı yasal olarak reddetme şikayeti başarılı bir şekilde değerlendirilmiştir. Dava, İnsan Hakları ve Temel Özgürlüklerin Korunması Sözleşmesi'nin 11. maddesinin gereklerini ihlal etmedi. Sendika üyelerinin büyük ölçekli işten çıkarmaları durumunda, şirketin çalışanlarının sendikal temsilinin bulunmamasına yol açmıştır. Dava, İnsan Hakları ve Temel Özgürlüklerin Korunmasına İlişkin Sözleşme'nin 11. maddesinin gereklerini ihlal etti.
OLAYIN DURUMU
bunun kritere göre toplu sözleşme işçileri temsil edebilmek Türkiye'nin Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı tarafından tanınması için Mayıs 2004 yılında özel bir şirkete ait her üç fabrikalarda başvuru birliğinin meslek üyelerinin toplam sayısı yeterli oldu "şirketin çalışanlarının çoğunluğu." Ancak şirket bu tanıma itiraz etti. Aralık 2004 yılında İş Mahkemesi üç fabrikalar, hem de merkezdeki dikkate şirketin tüm çalışanları alırsak, başvuru Meslek Birliği üye sayısı yeterli değildi gösteren, uzman raporuna şirketin itirazı temelini onadı. Sendika başarısız bir şekilde karara itiraz etti. Bundan kısa bir süre sonra, şirket, personelin azaltılması veya profesyonel eksiklikler için başvuran profesyonel birliğin üyesi olan 40 çalışanı görevden aldı. 2004 yılının Mart ayında, bu eski çalışanlar iş mahkemelerine işten çıkarılmalarını talep ederek yasadışı işten çıkarılma cezasına itiraz ettiler.
Temmuz ve Aralık 2004 tarihleri arasında çeşitli iş mahkemeleri onlar çünkü sendika bunların üyelerinin görevden alındı sonucuna vardılar görevden işçilerin lehine karar verdi. Mahkemeler, şirkete işyerinde onları geri almalarını veya her bir maaşını, yıllık maaşla eşdeğer olan yasadışı işten çıkarılma tazminatı ödemelerini emretti.
Şirket, işten çıkarılan işçilerin herhangi birini geri almadı, tazminatlarını kendi lehlerine tazmin ederek ödediler. 2005 yılında, profesyonel başvuru sendikası artık şirket çalışanlarının üyelerine sahip değildi.
HUKUK SORUNLARI
Sözleşmenin 11. Maddesi ile uyum konusunda. (a) Toplu iş sözleşmesine katılım şartı olan başvuran sendika için temsilci statüsünü tanımayı reddetmek. Sivil davalardaki mahkemelerin başvuran bir temsilcisinin statüsünü tanımasının reddi, başvuranın örgütlenme özgürlüğü hakkına müdahale etmekti.
Buna göre hukuk davalarında mahkemeler yorumlanması, (mevcut durumda araştırma ve pazarlama alanında yönetim ve uygulamalar) Şirketin ana faaliyeti tamamlayıcı faaliyetler, bu durumda (ana faaliyet olarak aynı iş hattına gıda işleme ait ürünler) ne keyfi ne de açıkça dayanaksızdı.
Bu durumda, bir sendika şartı kanunla öngörülmüştü, üyelerinin sayısı şirketin toplam çalışan sayısının en az yarısı olduğunu kanıtlayan, şirkette temsilcisi statü istemeye.
Yerel mahkemeler, işçilerin haklarını büyük sendikalar tarafından koruma amacını açıkça izlemiştir. Başvuran sendika temsilcisinin statüsünün tanınmamasının reddedilmesi nihai değildir ve başvuran sendika üyelerinin sayısı şirketin çalışanlarının salt çoğunluğuna ulaşana kadar etkili olmuştur. Buna ek olarak, tartışmalı kararlar, prensipte, bir sendikaya sağ düşürmek değil, başvuru toplu sözleşme dışındaki yöntemlerle işveren getirmeyi amaçladığı, aynı zamanda o, üyeleri adına savunmak için gidiyordu pozisyon, bir bütün olarak şirketin çalışanları arasında ek üyeleri çekmeye çalışıyor.
Son olarak, şirketin merkez ofis çalışanları gıda işleme endüstrisi ürünlerine ait olarak kabul edilemez başvuranın argümanının sendika herhangi Sendikası'na üye bu işçileri caydırma etkisi olabilir. Bu koşullar altında, tartışmalı şirkette çoğunluğu temsil eden çalışanların sayısının sayılması yöntemi, sendikanın temel faaliyetlerini etkilemedi, ancak sadece ikincil bir unsur oluşturdu. Tartışmalı yargılar, başvuru sahibi profesyonel sendikanın ve söz konusu topluluğun rekabet eden çıkarları arasında adil bir denge kurmayı amaçlamıştır. Bu çözümler, bu nedenle, genel olarak örgütlenme özgürlüğünün sağlanması için bir araç ve üyelerinin mesleki çıkarlarını korumak için başvuru sendikasının yeteneği gibi kısmen devlet tarafından sağlanan takdir çerçevesinde kabul edilmiştir edilir.
KARAR
Bu durumda, Sözleşme'nin 11. maddesinin şartları ihlal edilmemiştir (oybirliğiyle).
(b) Başvuranın sendikasının tüm üyelerinin işten çıkarılmasından kaynaklanan, şirketteki sendikal hareketin parçalandığı iddia edilmiştir. Başvuranın sendikası tarafından, üyelerinden başka bir kuruluş olarak, sendika faaliyetlerini yürütme ve toplu pazarlığa katılma hakkının kullanılmasına müdahale edilmiştir. Tartışmalı müdahale, mahkemeler tarafından işgücü ihtilafları hakkında yorumlanan yasaya uygun olarak yapıldı. Buna ek olarak, işverenler yasadışı ateş işçilerin iade arasında seçim sağlayan ve onlara tazminat ödeyerek, tartışmalı mevzuat ve ilgili mahkeme kararları diğer kişilerin hak ve kamu düzeninin ihlali önleme korumak için, dolayısıyla işyerinde çatışma önleme amaçlı ve bulundu. Seçimi tazminat lehine yapmış olan şirket, profesyonel başvuru birliğini kendi bölgesinden geri çekti ve bu da şirketin çalışanlarının sendika temsilcilerinin yokluğuna ve tüm üyelerin sendika tarafından kaybına neden oldu. Nedeniyle sendikanın tüm üyelerinin kaybına, başvuru yerel makamların takdir marj ve parazit orantılılık daha detaylı delil gerektirmeyecek kaydıyla, onun sendikal faaliyetlerinin temelini etkileyen sınırlamalar ile karşı karşıya geldi.
Ancak, dava dosyasında hiçbir şey hukuk mahkemeleri dava ile uğraşan dair hiçbir delil yoktur, haksız işten çıkarılma tazminat kazandı yasaların belirlediği asgari miktar, işten çıkarılan işçilerin, örneğin, dikkate düşük maaşları alarak bu tür miktarların caydırıcı etkisinin ayrıntılı bir analiz yapmış ve / veya çalıştıkları şirketin önemli finansal yetenekleri. işverenin reddi mevcut durumda kararlarına yorumlanır yasayı ihlal etmediği, işçi ve gelecekteki yasadışı işten gelen işvereni caydırmak için yeterli değildi tazminat ödülünü, eski haline getirmek için. İlgili mevzuat, bu mahkemelerce nasıl uygulandığını, büyük ölçekli yasadışı işten sürdürmektedir işveren, üzerinde yeterince caydırıcı yaptırımlar empoze etmez, katılmak için işçileri ikna etmeye başvuranın yeteneğini mahrum. Sonuç olarak, yasama ne de dava kabul mahkemeler ne, işveren ile toplu sözleşme hakkının, prensip olarak, kendi üyeleri adına Ona dinlemek ve işveren ikna etmeye başvuru hakkının etkili bir egzersiz sendikayı garanti etmek müspet yükümlülüğünü yerine getirememesi. Sonuç olarak, başvuru sahibinin mesleki birliğinin ve bir bütün olarak şirketin rekabet eden çıkarları arasında gerekli adil denge kurulmamıştır.
KARAR
Sözleşmenin 11. Maddesi ihlal edildi (oybirliğiyle).
TAZMİNAT
Sözleşmenin 41. Maddesinin uygulanmasında. Mahkeme, başvuran sendikaya manevi tazminat olarak 10,000 Euro (EUR) vermiştir.