ՄԻԵԴ-ի որոշումը, մայիսի 4-ի մայիսի 4-ին, «Սահման» ՍՊԸ-ի («Սոլ» ՍՊԸ) գործով Հայաստանի դեմ »(բողոք թիվ 15485/09):
2009 թ. Դիմումատուներին աջակցել են բողոքի պատրաստման հարցում: Դիմումը հետագայում փոխանցվեց Հայաստան:
Գործը հաջողությամբ համարվեց հարկային մարմնի որոշման դեմ դիմումատուից հարկ վճարել, տուգանք եւ տուգանք, վկաների ցուցմունքների հիման վրա, որոնք հարցաքննության համար դատարան չեն հրավիրվել: Մարդու իրավունքների եւ հիմնարար ազատությունների պաշտպանության մասին Կոնվենցիայի 6-րդ հոդվածի խախտում է եղել:
Գործի եզրակացությունները
Դիմումատու ընկերությունը լիցենզավորված հեռուստատեսային հեռարձակող է: 2007 թ.-ին հարկային մարմինները ներկայացրեցին այն կարծիքը, որում հաստատվել է, որ դիմումատու ընկերությունը նվազեցրել է իր հարկային պարտավորությունները `գովազդային եկամուտները թաքցնելու միջոցով: Հարկային մարմինները, մասնավորապես, անդրադարձել է այն փաստաթղթերի, որ իրենք դիմել են ՀՀ ազգային հանձնաժողովի Հեռուստատեսության եւ ռադիոյի (այսուհետ `ՀՌԱՀ), եւ վկայությունը վկաների, ովքեր պնդում էին, որ նրանք չէին ստացել է հաստատման վճարումների նրանց հետո տեղաբաշխման գովազդի հեռուստատեսությամբ:
Հետագայում վարչական դատարանը դիմումատու ընկերությանը պատվիրեց վճարել չվճարված հարկ, 60 տոկոս տուգանք եւ տուգանք `ուշ վճարման համար: Ի կոնվենցիայի վարույթի, դիմումատու ընկերությունը բողոքում է համաձայն 1-ին եւ ենթակետում «դ» պարբերությամբ 3 6-րդ հոդվածի Կոնվենցիայի, որ վարչական դատարանը տվել է նրան հնարավորություն է հարցազրույց ղեկավար ՀՌԱՀ կամ այլ վկաների դատավարությանը:
ՕՐԵՆՔԻ ՀԱՐՑԵՐԸ
Կոնվենցիայի 6-րդ հոդվածի 1-ին կետին համապատասխանելու վերաբերյալ `Կոնվենցիայի 6-րդ հոդվածի 3-րդ կետի (դ) կետի հետ համատեղ: Դիմումատու ընկերությունը ստացել է զգալի պատժամիջոցներ, տույժեր եւ տույժեր, որոնք կազմում են հարկի գումարի ավելի քան 60% -ը: Այսպիսով, Կոնվենցիայի 6-րդ հոդվածը կիրառվել է իր քրեական իրավունքի տեսանկյունից: Չնայած նրան, որ եղանակը կիրառման րդ հոդվածի երաշխիքների Կոնվենցիայի 6-ի համատեքստում վարույթի վերաբերյալ հարկային պատժամիջոցների որոշ դեպքերում կարող են տարբերվել այն օգտագործվում շրջանակներում քրեական օրենքի խիստ իմաստով, սույն գործով, ընկերությունը-Դիմումատուն վիճարկեց իրական հարկային իշխանությունների եզրակացությունները, որոնք հիմնված էին այն վկայութեան, ոչ թե ապահովված են համապատասխան փաստաթղթեր:
Առանց հաշվի առնելու, թե արդյոք լավ պատճառները իրենց բացակայության էին վարչական դատարանը հրաժարվել է տրամադրել դիմումատու ընկերությունը վկաներին, քանի որ որոշել է, որ նրանց վկայությունը տեղին չէ: Սակայն, այդ փաստաթղթերը ներկայացվել են մեկի վկաների (ղեկավար ՀՌԱՀ), եւ այլ վկաների ցուցմունքներին են վերցրել են որպես ապացույց դեմ դիմումատու ընկերության, եւ չնայած նրանք ոչ միայն նրանք, դրա դեմ, նրանք կարող են համարել է ունենալ որոշիչ նշանակություն որոշելու հարկային տույժեր: Վկաների հարցաքննության անհնարինության պատճառով դիմումատու ընկերության սահմանափակումները փոխհատուցել են ընթացակարգային երաշխիքներ: Համապատասխանաբար, դիմումատու ընկերությունը հիմնավորված էր սահմանափակվել իր դեմ գործի վարույթում վկաների հարցաքննության իրավունքի մեջ:
ՈՐՈՇՈՒՄ
Կոնվենցիայի 6-րդ հոդվածի պահանջների խախտում (միաձայն) կատարվեց:
ԸՆԹԱՑԱԿԱՐԳ
Կոնվենցիայի 41-րդ հոդվածի կիրառման մեջ: Դատարանը փոխհատուցում դիմումատու ընկերությանը EUR 2 400, քանի որ բարոյական վնասի փոխհատուցման պահանջը նյութական վնասի մերժվեց: