ETPC uznał naruszenie wymogów art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności w związku z wymogiem obecności "sądu ustanowionego przez prawo".

Заголовок: ETPC uznał naruszenie wymogów art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności w zw Сведения: 2018-12-10 08:31:49

Uchwała ETPC z 12 kwietnia 2018 r. W sprawie Chem i Przyvierski (Chim i Przywieczerski) przeciwko Polsce (skargi nr 36661/07 i 38433/07).

W 2007 r. Skarżącym pomagano w przygotowywaniu skarg. Następnie skargi zostały skonsolidowane i przekazane Polsce.

W tym przypadku fakt zastosowania zmiany do ustawodawstwa, która weszła w życie w tym samym czasie, został z powodzeniem uwzględniony podczas rozprawy, zgodnie z którą zastosowano nowe okresy przedawnienia ścigania karnego, zastosowane do przestępstw popełnionych przed wejściem zmian w życie. Przypadki naruszenia wymogów artykułu 1 ustęp 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności w związku z wymogiem obecności "sądu ustanowionego na podstawie ustawy". Sprawa nie naruszyła wymagań Artykułu 6 ust. 1 Konwencji dotyczących wymogu bezstronności sędziego sądu pierwszej instancji oraz kwestii ustawowej ingerencji w toku postępowania karnego.


OKOLICZNOŚCI SPRAWY


Fundusz ds. Obsługi zadłużenia zagranicznego (FOZZ) został utworzony w celu zarządzania środkami pieniężnymi przeznaczonymi na pokrycie zadłużenia zagranicznego Polski. Pierwszym wnioskodawcą był zastępca dyrektora generalnego Funduszu Obsługi Zadłużenia Zewnętrznego, a drugi skarżący był dyrektorem spółki, która uczestniczyła w transakcjach finansowych z tym funduszem. Pierwszy skarżący został skazany za defraudację majątku zewnętrznego funduszu obsługi zadłużenia, a drugi skarżący został oskarżony o defraudację i kradzież mienia tego funduszu. W 2005 r., Kilka miesięcy po wydaniu pierwszego wyroku przeciwko skarżącym, polski parlament zmienił kodeks karny, zwiększając przedawnienie ścigania karnego w odniesieniu do wielu przestępstw. Rozszerzony przedawnienie powinno być stosowane w odniesieniu do przestępstw popełnionych przed wejściem w życie poprawek, z wyjątkiem przestępstw, dla których zostały już zastosowane przedawnienia. Niniejsza poprawka została zastosowana podczas badania sprawy karnej drugiego skarżącego w związku z kwestią kradzieży mienia przez niego Funduszu Obsługi Dłużników Zewnętrznych.


PYTANIA PRAWA


W odniesieniu do zgodności z ustępem 1 artykułu 6 Konwencji. (a) Sąd utworzony przez prawo. Ustalenia sądów drugiej instancji uwzględniają fakt, że skład sądu pierwszej instancji w sprawie skarżących, o ile obejmował on sędziego AK, nie spełniał wymogów prawa krajowego. Jednak sądy doszły do ​​wniosku, że tymczasowe mianowanie sędziego AK do sądu pierwszej instancji nie wpłynęło negatywnie na treść orzeczenia sądu pierwszej instancji i oddaliło zarzuty skarżących jako bezzasadne. W rezultacie początkowe naruszenie popełnione, gdy sędzia AK Skład sądu nie został poprawiony. W konsekwencji sąd pierwszej instancji, który rozpatrywał sprawę skarżących, nie może być uznany za "sąd ustanowiony ustawą".

(b) Brak bezstronności. Jeśli chodzi o subiektywne kryterium bezstronności, Europejski Trybunał dokładnie zbadał oświadczenie sędziego sędziowskiego AK, wydane na początku rozprawy, oraz fragment uzasadnienia decyzji sądu, wniesiony przez skarżących. Odnośnie wywiadu udzielonego gazecie, w której sędzia AK oświadczył, że "niestety udało nam się przekonać przestępców, że mogą być bezkarni", Trybunał uważa, że ​​byłoby pożądane, aby sędzia powstrzymał się od wyrażania swojej opinii za pośrednictwem mediów. Jednakże tego stwierdzenia lub innych nie można uznać za wskazujące na osobiste uprzedzenie lub uprzedzenia sędziego AK Jeśli chodzi o obiektywne kryterium bezstronności, skarżący są zaniepokojeni niedostateczną bezstronnością Sędziego AK ze względu na jego tymczasowe powołanie do sądu nie były one obiektywnie uzasadnione. Jeśli chodzi o rzekomy udział A.K. zmieniając kodeks karny, poprawka weszła w życie po tym, jak sąd pierwszej instancji rozstrzygnął wyrok, a odpowiednie normy prawne mogły być stosowane tylko w postępowaniach przed sądami drugiej instancji. Dlatego sędzia A.K. Nie mogłem zastosować poprawki do sprawy skarżących. Nawet zakładając, że sędzia A.K. uczestniczył w debatach parlamentarnych jako doradca, nie pełnił równocześnie funkcji doradczych i sądowych. Nic w aktach sprawy nie wskazywało, że sędzia AK uczestniczył w przygotowaniu projektu ustawy. Obawy skarżących związane były z domniemanym udziałem sędziego AK w przyjęciu poprawek do kodeksu karnego również nie można było uznać za obiektywnie uzasadnione.

(c) Ingerencja ustawodawcza w toku postępowania karnego. Trybunał Europejski zbadał kwestię, czy postępowanie karne było nieuczciwe w wyniku ustawowej ingerencji tylko w odniesieniu do drugiego skarżącego. Nowelizacja kodeksu karnego zawierała gwarancję, że ściganie przestępstw nie jest możliwe w przypadku przestępstw, w przypadku których weszły w życie przepisy o przedawnieniu w postępowaniu karnym zgodnie z normami ustanowionymi przed wejściem zmiany w życie. Nowelizacja nie mogła być uznana za ustawową interwencję w sprawie drugiego skarżącego, ponieważ odpowiedni akt prawny nie wpłynął na rozprawę sądową w sprawie merytorycznej, a jedynie rozszerzył ramy czasowe odpowiedzialności karnej za przestępstwa, które wcześniej nie miały ustawowego terminu przedawnienia. Przepisy dotyczące przedawnienia ścigania karnego, które można interpretować jedynie jako wstępny warunek rozpatrzenia sprawy, nie miały żadnego związku z korzystaniem z prawa do rzetelnego procesu sądowego. Tym samym zastosowanie poprawki przedłużającej przedawnienie postępowania karnego do sprawy drugiego skarżącego nie może być uznane za naruszenie prawa do rzetelnego procesu sądowego.


ROZDZIELCZOŚĆ


Przypadki naruszenia wymogów art. 6 ust. 1 Konwencji w związku z wymogiem obecności "sądu ustanowionego na podstawie ustawy" (przyjęte jednogłośnie).

Sprawa nie naruszyła wymagań Artykułu 6 ust. 1 Konwencji dotyczących wymogu bezstronności sędziego sądu pierwszej instancji (przyjętego jednogłośnie).

Sprawa nie naruszyła wymagań Artykułu 6 ust. 1 Konwencji dotyczących kwestii ustawowej ingerencji w sprawę karną (przyjęta jednogłośnie).


PŁATNOŚCI


W zastosowaniu artykułu 41 Konwencji. Roszczenie o odszkodowanie za szkodę niepieniężną pierwszego skarżącego zostało oddalone, stwierdzenie naruszenia Konwencji było samo w sobie wystarczającym godziwą rekompensatą za szkodę niematerialną wyrządzoną drugiemu skarżącemu. Wnioski pierwszy i drugi skarżących o szkodę pieniężną zostały odrzucone.

 

Добавить комментарий

Код

© 2011-2018 Юридическая помощь в составлении жалоб в Европейский суд по правам человека. Юрист (представитель) ЕСПЧ.